4 keer neen en hoe nu verder?

De Staatssecretaris heeft aangegeven zich te gaan bezinnen. Wat zou ik doen!

Er zijn in grote lijnen drie mogelijkheden.

De Coalition of the willing. Defensie volgt het zogenaamde Jumbo model. In deze variant zou zij zelf een ledenraadpleging  uitschrijven en proberen met name de soldaten en korporaals te bewegen voor te stemmen. Dit betekent dat men de confrontatie aangaat met de bonden. Maar ook, de naar mijn mening terechte bezwaren van zijn kader weer negeert. Een parallel met de WUL discussie dringt zich hier op. Ook daar heeft men de weg van de “doorbreking” proberen te kiezen en heeft het gevecht uiteindelijk verloren. Daarom nu ook dit wantrouwen.

Een tweede mogelijkheid is het op punten verbeteren van het bod. Eigenlijk hebben drie bonden dit resultaat verdedigd. De GOV heeft aangegeven het kritisch voor te leggen aan zijn achterban met alle plussen en minnen. Op bijna 30 locaties hebben wij daartoe het contact gezocht met onze leden maar ook met de aanwezige onderofficieren, korporaals, soldaten en burgers. In deze optie verlies je als werkgever  altijd. Je hebt hoog spel gespeeld en verloren. Je vond het juist, terecht en rechtvaardig dat een groep van je personeel er wel tot 14.000 euro jaarlijks in pensioen erop achteruit ging. En je was niet bereid om vooraf perspectief te bieden voor de nog volgende loononderhandelingen.

De laatste mogelijkheid is dat Defensie zijn personeel centraal stelt. Datgene gaat doen wat zij in de defensie nota aangeeft. Op drie gebieden namelijk pensioen, functie- en loongebouw en in de toelages een eenzelfde reparatieslag gaat toepassen. Ook hier het herstellen van de basisgereedheid. Dit ook durven te benoemen. Daarna kan er over mooie personeelssystemen worden nagedacht.

Het is evident dat deze laatste optie mijn voorkeur heeft. Maar als eerste slag moet er dan aan de relatie defensie en bonden worden gewerkt. Relatie is zoveel belangrijker dan de koude inhoud van arbeidsvoorwaarden. Een goed respectvolteam verzet bergen. Dat is de kracht van de polder.

Het is ook duidelijk dat hier gelden voor vrijgemaakt moeten worden. Voor de overgang van eindloon naar middelloon is te weinig geld op de begroting voor uitgetrokken. De overgang naar een nieuw functie- en loongebouw gaat geld kosten. Net zoals een fundamentele wijziging van de belastingen standaard 5 miljard kost. Op de begroting is slecht 200 of 275 miljoen uitgetrokken. En het zou mij niet verbazen als de staatssecretaris dit eigenlijk voor andere doelen bestemd heeft. En dan komen de toelages nog. Een personeel zware defensie nota heeft ook financieel consequenties.

Al meer dan twee jaar probeert de defensie leiding  het vertrouwen van het personeel d.m.v. het investeren in materieel en reservedelen te herstellen. Wanneer zet zij nu eindelijk eens duidelijke stappen via de arbeidsvoorwaarden.