Werkgroep Functiewaardering
Defensie heeft een groot probleem met het behoud van haar personeel. En specifiek geldt dit voor soldaten, korporaals, jonge onderofficieren en officieren. Anders gezegd, wij hebben een groot probleem met het vullen van onze operationele eenheden. Schepen kunnen niet varen en eenheden zijn nog maar voor de helft gevuld. Onze uitvoerende organisaties, onze productie-eenheden zijn niet in staat hun werk uit te voeren. Er zijn meerdere redenen, maar een van de hoofdredenen is de beloning van deze mensen, van onze uitvoerders. Waar hebben wij dit overigens meer gehoord, wat was er ook alweer met die uitvoerders bij het CBR, UWV, RIVM etc.?
De basis onder onze beloning wordt gevormd door functiewaardering. Al jaren hebben wij erop aangedrongen om dit fenomeen onder de loep te nemen. En nu is een werkgroep bezig om dit te bezien. Een eerste rapport ligt er gereed en eigenlijk is de conclusie ‘er moet beter beschreven worden’, een van de deelnemers wil het systeem certificeren, maar als je goed luistert dan is de moraal van het verhaal, het is goed en wij laten het zoals het is.
In een dergelijk geval is het goed om nog eens naar de oorsprong, de reden te gaan waarom de werkgroep is ingesteld, waar komt de motivatie vandaan? In de toeslagenaffaire was er ook een systeem, een pervers systeem en er wordt nu eindeloos gevochten of de menselijke maat niet zoek was. Dat er alleen nog in systeemvereisten kon worden gedacht.
Dat gevoel waarom wij deze werkgroep wilden instellen, wil ik even terughalen. Een soldaat wordt hetzelfde gewaardeerd als een plantsoenenwerker van de sociale werkplaats. De korporaal wordt in de functiewaardering gelijk geschaald met de koffiejuffrouw schaal 3 bij Paresto. Een gotspe voor mij. Wij moeten ons schamen. Elke militair voelt dat dit niet klopt, overigens met respect voor de werkzaamheden van de mensen. Een sergeant, een gekwalificeerde leidinggevende en de ruggengraat van de krijgsmacht wordt vergeleken met een beroepschauffeur, brugwachter of burgermatroos op een KM-sleepboot. Een luitenant bachelor opgeleid, leidinggevende in Afghanistan aan een SUA (Smallest Unit of action) 90 man sterk en met een veelheid aan disciplines (infanterie, artillerie, luchtsteun, genie, geneeskundig, herstel) wordt ingeschaald in schaal 8 en vergeleken met commandant blusploeg, chef servicedesk, secretaresse hoofddirecteur of een catering manager.
Functiewaardering vormt de basis onder ons loonmodel. Wederom zie ik allerlei bewegingen om vooral alles bij het oude te houden. Ik mis visie, ik mis de urgentie.
Maar wat ik vooral mis is de overtuiging dat mensen, dus ook militairen, zich gewaardeerd moeten voelen. Dat geeft tevredenheid. Dat zorgt voor behoud. Dan gaan onze schepen weer varen en kunnen onze eenheden uitgezonden worden. Daar moet het systeem antwoord op geven.
De discussie moet gaan over hoe wij op een zo goed mogelijke wijze werkzaamheden waarderen, zodat er draagvlak voor is bij onze werknemers, overigens burger en militair. En het moet niet gaan over het certificeren van een systeem, op zulke procedurele zaken zit geen enkele militair te wachten.
De toeslagenaffaire was ook gecertificeerd, zij had de hoogste certificering, namelijk wetgeving. Maar het was niet goed. De menselijke maat moet leidend zijn en deze leidt het systeem. Ga eens terug naar waarom deze werkgroep gestart is. Wij zijn onderweg de weg kwijtgeraakt.