Defensie bij de vijf beste werkgevers van Nederland?!

Er waren tijden dat Defensie nationaal behoorde tot de absolute top in de rij van beste werkgevers. Anderen, jaloerse concurrenten, wierpen tegen dat dit wel gemakkelijk scoren was.

Immers Defensie was niet onderworpen aan de harde spelregels van de markt, men hoefde geen geld te verdienen. Het was door de functieroulatie voor het personeel aantrekkelijk werk. Kameraadschap, iets wat men in de maatschappij steeds meer verloren heeft, werd hier op een presenteerblaadje aangeboden. De betrokkenheid van mensen met hun werk en hun eenheid was hoog. Zeker ook door het warme gevoel dat, als het erop aankwam, de organisatie voor zijn personeel zorgde. Commandanten stonden voor hun mensen, hun werknemers. Allemaal zaken waardoor, ondanks een relatief laag salaris, de militairen zich identificeerden met hun werkgever en een hoge mate van arbeidstevredenheid kenden.

In het laatste eindbod van de minister lag de nadruk op externe employability, kortom hoe kom ik van mijn mensen af ? Dat hoeft inmiddels niet meer, men loopt zelf wel weg en veel sneller alsdat het Defensie lief is. Het optrekken van de pensioengerechtigde leeftijd leidt tot het diepgaand beperken van de doorstroom van fase 2 naar fase 3, maar ook tot het langer in rang moeten blijven voor alle militairen. Flankerende maatregelen om de situatie in fase 3 tot oplossing te brengen zaten er in het akkoord niet in. Er was budgetneutraliteit aangekondigd voor de omslag van ons pensioenstelsel, anders gezegd de personeelsleden betalen de overgang naar een nieuw pensioenstelsel zelf. Door de wens om kolonels en generaals nog langer te laten dienen, zet men de doorstroom in de carrièregang nog verder op slot en ontneemt voor vele jaren elk perspectief op bevordering tot de hoogste rangen. Bij een bevordering naar een naasthogere rang zou men niet meer van max naar max gaan. In 2017 heeft bijna iedereen netto minder loon gehad.