Departement versus krijgsmacht.

Er is geen commandant te vinden die bewust een deel van zijn personeel benadeelt. Die bewust in zijn eenheid een scheiding aanbrengt; een deel bevoordeelt t.o.v. een ander deel en vervolgens denkt dat hij hier ongeschonden mee weg kan komen.

In de inzetbrief van defensie zien wij nog steeds dat, volgens defensie, “een kleine groep 10% in het pensioendossier erop achteruit zal gaan”. Men doelt dan op bijna alle officieren en een aantal onderofficieren, overigens bijna 7000 man, een kleine 20% van de militairen. Het is maar hoe je het framet.

In de functiewaardering zien wij dat “beleid maken” het doorslaggevende criterium is. Met andere woorden het werken op de bestuursstaf en de defensiestaf is het hoogste goed. Het beleidsmatige (politieke) handwerk is belangrijker dan het militaire.

Voor een krijgsmacht gelden andere criteria. Eenheid van inspanning krijgen door leiding te kunnen geven over meerdere niveaus, en het via jarenlang opdoen van kennis en ervaring verwerven van operationele kennis en kunde die uiteindelijk bij een beperkt aantal mensen leidt tot de kunst van het oorlogvoeren, waarover Szun Tsu duizenden jaren geleden al schreef. Het daardoor winnen van de Amerikaanse Opposing Forceop Hohenfels. Of zoals Mart de Kruif het omschreef, in de eredivisie op het hoogste niveau meespelen in Afghanistan.

Ik mis nu de militair die de koning indringend adviseert hoe hij met een krijgsmacht moet omgaan.

Elke militair weet dat als er een nieuwe bataljonscommandant komt, dezelfde eenheid met dezelfde mensen, ineens sky highof deep downkan gaan. Een eenheid die eerst alles gewonnen heeft, verliest ineens alles of omgekeerd. En dat in een paar maanden tijd. Dat is geen beleid maken met een dikke stapel rapporten, dat is leidinggeven. Het over vier niveaus (compagnie, peloton, groep en de enkele man) je wil overdragen en je eenheid verenigen achter dat doel. En alles er aan gedaan hebben om met die eenheid te winnen, omdat een tweede plaats niet telt in oorlogstijd. Dat is de essentie van een krijgsmacht.

Er is geen commandant te vinden die in dit proces bewust groepen gaat achterstellen. Doet hij dat wel, dan verliest zijn eenheid. dat geef ik je op een briefje.

En de vraag is dan ook, willen wij een krijgsmacht zijn of een departement?

Zijn onze Haagse generaals navolgers van Sun Tzu, die indringend hun koning adviseren om iets wel of niet te doen, omdat hij anders de oorlog gaat verliezen.

Ik mis nu de militair die de koning indringend adviseert hoe hij met een krijgsmacht moet omgaan. En die nu op niet mis te verstane wijze de koning zou moeten adviseren om geen tweedracht in zijn krijgsmacht te zaaien.