Overal waar ik in de organisatie kom gaat het over arbeidsvoorwaarden en specifiek over de CAO. En die is ook belangrijk. Het gaat om het ultieme signaal; neem je je personeel serieus, vind je hen belangrijk, waardeer je hen echt of niet?

Waar militairen heel scherp op zijn is ‘geen woorden maar daden’. Wees bescheiden in je woorden, maar laat het zien in daden. Anders is het alleen maar bullshit.

De CAO-onderhandelingen op dit moment gaan hierover, daden of bullshit!

Van de andere kant moeten wij ons goed realiseren dat de CAO “slechts” een tussengelegen aanvalsdoel is. En als militair is het dan altijd goed om de afgelegde weg goed voor ogen te houden en de nog voor ons liggende aanvalsdoelen scherp te definiëren. Strategisch, operationeel en tactisch handelen is ook hier het adagium, het pad, de weg en het gebied waar wij nog doorheen moeten. En pas dan komt er rust in de organisatie.

 

Het verleden. Wij komen van up or outbegin jaren 2000 en zijn gegaan naar FPS fase 1, 2 en 3. Grote reorganisaties en invoering CDS. Afghanistan met al zijn (ook) personele problemen. Vervolgens in 2010 de bezuinigingen en de studie 19 van de toenmalige Genm Van de Water. Er moest in opdracht van de politiek een miljard worden gevonden. In zijn studie kwamen voorstellen ter waarde van bijna ½ miljard. Deze studie leverde ons het stigma op van “goudgerande arbeidsvoorwaarden”. Een probleem wat wij nog steeds ervaren en waar we tegen op moeten boksen. Deze faam leidde tot de WUL en de verbitterde strijd om het AOW gat.

Waar moeten wij na de CAO naartoe? Als fase 1 de CAO is, dan moet fase 2 inhoud gaan geven aan onze toelages en leiden tot een visie op personeel. Dus de opvolger van up or out en fase 1, 2 en 3.

Toelages. Wij kennen de oefen- en uitzendtoelage. Deze zijn uniek. De vraag is dan ook, wat is een eerlijke vergoeding.  Maar ook de bijzondere positie, hoe gaan wij dit waarderen? De relatie met de arbeidsmarkt voor vliegers, artsen, luchtverkeersleiders, KCT’ers en personeel van de KMar dat weggekocht wordt door de douane.

Een visie op personeel moet passen bij de organisatie. Het moet het operationele proces van die organisatie ondersteunen maar ook de vredesbedrijfsvoering faciliteren. Het probleem is dat de defensieorganisatie zo breed is als de Nederlandse maatschappij, alle civiele functionaliteiten zoals varen, vliegen en rijden kom je tegen. Maar hij is ook uniek. Niemand vecht tijdens het varen, vliegen en rijden. De hoofdfunctie van een civiele vlieger is vliegen, van een militaire vlieger “vechten”. Geef daar maar eens inhoud aan.

En dan fase 3. Het ontwikkelen van een functiewaardering die ons werk echt weerspiegelt.  En vervolgens op deze basis een loongebouw bouwen op grond van een visie op personeel, loon en toelages.

Maar nu eerst de focus op de CAO! En deze keer geen lange lijnen en kleine stapjes. Die tijd is even voorbij.