Gaan wij nu eindelijk eens onze organisatie vullen met personeel?!

Het cao-overleg is kort voor de Kerstvakantie vastgelopen. Voor een goed begrip, het kabinet stelt een zogenaamde referentieruimte vast. Dit is de financiële ruimte waarbinnen zowel de Politie, het Rijk maar ook Defensie mochten gaan proberen om arbeidsvoorwaardelijke afspraken te maken. Deze referentieruimte heeft ook rijksbreed zijn uitstraling naar het arbeidsvoorwaardelijke overleg bij provincies, gemeentes, scholen, ziekenhuizen etc.

De Politie was de eerste die hun cao-voorstel voorgelegd hebben aan het kabinet. Dit voorstel werd afgewezen.

Bij Defensie bedroeg het verschil tussen het bod van het ministerie (kabinet) en het voorstel van de gezamenlijke bonden, net vanuit welk standpunt je het bekijkt, 50% of 100%. Dat gat was eenvoudigweg te groot. En natuurlijk is er hier een relatie met de cao’s van Politie en Rijk. Hier moet eerst nog wat arbeidsvoorwaardelijk water door de Rijn.

Alleen Defensie heeft, afwijkend van de overige departementen, een ander groot probleem. Wij hebben 9000 militaire(!) vacatures, globaal 20% over de hele Defensieorganisatie. Bij de eenheden is de ondervulling nog veel groter.

Schepen liggen aan de kant, eenheden zijn leeg, veel wel gevulde eenheden missen hun onderofficieren en dat los je echt niet op met een Cao’tje.

Onder deze ondervulling liggen twee structurele problemen;

Enerzijds is er een typisch commandantenprobleem, zorg voor goede en moderne middelen, oefeningen en uitzendingen. Samengevat in twee woorden, betekenisvol werk.

En aan de andere kant, een personeels- en bezoldigingsmodel dat het gevuld houden en vullen van de organisatie met goed, goed opgeleid en goed gemotiveerd personeel ondersteund. Modellen die ervoor zorgen dat onze eenheden en schepen weer inzetbaar worden. Dat laatste is de verantwoordelijkheid van bonden en HDP.

Voor mij is het belang van een personeels- en beloningsmodel veel groter dan dat van een cao. Van de andere kant is het zonder meer hiervan weggeven ook niet goed. Daarvoor missen wij nog het vertrouwen in elkaar, HDP en bonden. Ook zou het een slechte zet zijn, richting onze collega’s van de sectoren Politie en Rijk. En het heeft ook een negatieve morele uitwerking op ons personeel. De boodschap dat Defensie weer minder scoort dan de andere sectoren, ligt gevoelig. Zowel de Defensieorganisatie als de bonden, maar ook onze bewindslieden moeten dit begrijpen.

Mijn boodschap voor 2021 is dan ook, er zullen nog duizend redenen volgen waarom wij ons niet of niet ten volle kunnen wijden aan het komen tot een nieuw personeels- en beloningsmodel. Maar er is één reden, die ons dwingt om ondanks alle klippen en riffen, struikeldraden (of voor onze luchtmachtcollegas hoogspanningsdraden), om dit doel wel te realiseren. En die reden is het vullen en vooral gevuld houden van onze organisatie. In ons denken en doen moet dit prioriteit hebben.

HDP en bonden, bonden en HDP, hier ligt uw verantwoordelijkheid, een die u niet zomaar kunt wegpoetsen. Wij worden er, terecht, samen op afgerekend.