Nieuwe CAO een feit

Vandaag (30 juli) ondertekenden de gezamenlijke bonden tijdens het Sector Overleg Defensie naar aanleiding van het onlangs overeengekomen onderhandelaarsakkoord de nieuwe CAO. Deze is hiermee van kracht geworden. Hieronder treft u de tekst aan zoals deze door de GOV|MHB is uitgesproken tijdens dit overleg.

Deze CAO, inclusief de overgang van een eindloon naar een middelloon stelsel, is een eerste stap in het recht doen aan het gestelde in de Defensienota 2018, het centraal stellen van het personeel. Het is goed om ook dat te constateren. Ook een woord van dank aan de vertegenwoordigers van Binnenlandse zaken en Financiën. Zij hebben dit mede mogelijk gemaakt, dat mag ook wel eens vermeld worden.

Toch ook een woord van bezinning. Het is wel erg laat gekomen. In november 2017 treedt u aan. In maart 2018 meldt u “dat we gaan investeren in onze mensen”. In augustus 2019, en na veel wurgen en gevechten, ligt er eindelijk een acceptabele nieuwe CAO. Dit heeft 16 tot 20 maanden geduurd. In die zestien maanden heeft de krijgsmacht ca. vierduizend veelal jonge militairen door irregulier verloop verloren. Dat is bijna de helft van het aantal vacatures in militaire functies die wij nu kennen. Laat ons duidelijk zijn; rampzalig en een negatief uitpakkende factor van betekenis in het proces van herstel van de krijgsmacht. In een tijd van economische hausse en lage werkeloosheid heeft de krijgsmacht zich buiten spel geplaatst. De bonden hebben u vanaf november 2017 meermaals opgeroepen het overleg te starten echter zonder resultaat. Er is en was onvoldoende gevoel voor de urgentie bij de top van defensie maar ook de controlerende functie van de VCD heeft in onze optiek gefaald zoals ook blijkt uit de commentaren van Diewertje Kuipers in Follow the Money.

Wanneer wij teruggaan naar “de Agenda van de Toekomst” in 2010, dan concluderen wij dat met deze CAO de verdere ophoging van de UGM-leeftijd wordt afgerond en dat de middelloonsystematiek, inclusief een faire compensatie wordt ingevoerd. Wij twijfelen er niet aan dat in de uitvoering en regelgeving zich nog problemen zullen voordoen. Maar nogmaals wij zijn het eens met het afschaffen van het eindloon en het overgaan op een middelloonsystematiek. Dat is een faire en juiste beslissing.

Wij concluderen ook dat een functiewaardering, die recht doet aan de werkzaamheden van de militair, zal leiden tot grote veranderingen in het loongebouw. Ook een vergelijking van de toelages met de omgeving gaat tot grote veranderingen leiden. Eerst dan is v.w.b de beloning een competitieve situatie ontstaan. Tot die tijd is en blijft behoud van goed personeel in een economisch florerende tijd een probleem. Er zullen nog steeds, onmisbare kaderleden met pijn in het hart afscheid nemen van Defensie.

Als laatste zullen al de voorgaande factoren hun weg moeten vinden in een visie op personeel. Een visie waarin ook de carrièrekansen en mogelijkheden voor militairen en burgers vorm worden gegeven, op een zodanige wijze dat de krijgsmacht zijn werk kan uitvoeren en zijn conflicten kan winnen. Niets is meer traumatisch dan verliezen, iets wat de recente historie ons leert.

Afsluitend

De weg naar deze CAO is te moeilijk geweest en heeft te lang geduurd. Gezien de complexiteit van de volgende gerelateerde onderwerpen verwachten wij een tenminste even moeilijke weg om het loongebouw, de toelages en de visie op personeel vorm te geven.

Behoud en werving wordt pas echt succesvol als de hele weg is afgelegd. Deze CAO is een belangrijke stap op deze weg. Hier spreekt ook waardering voor het personeel uit.

De GOV/MHB gaat onverdroten voort op de weg om vooraf haar mogelijke oplossingen breed te toetsen in de organisatie en dus niet alleen bij officieren. Daar in de organisatie liggen de oplossingen. Wij voelen ons gebonden, maar ook gesterkt door deze ruggenspraak en zullen onze rol in deze met verve blijven spelen.