Lest we forget

De scholieren van het Haarlemmermeerlyceum in Hoofddorp laten echter zien dat er met het voorstellingsvermogen van de huidige generatie niets mis is en het verleden ook hen niet onberoerd laat. Afgelopen jaar, in aanloop naar 11 november, (Remembrance day) stonden de geschiedenislessen van de 3-HAVO en 3-VWO in het teken van de Eerste Wereldoorlog. Hierbij brachten zij ook een bezoek aan Ieper in België en woonden daar de herdenkingsceremonie bij. De leerlingen van 3-VWO, die een tweetalige onderwijsprogramma volgen (het grootste deel van het curriculum wordt in de Engelse taal gegeven) kregen daarbij de opdracht om hun indrukken in een zogenaamd war poem (een gedicht met oorlog als centraal thema) weer te geven. Een viertal van deze gedichten treft u hier aan.

Uit de gedichten blijkt hoezeer de schrijver en schrijfsters zich hebben weten in  te leven in de gebeurtenissen  van  die tijd. Uit hun gedichten komt duidelijk de emotie naar voren die  de  gebeurtenissen bij hen opriep. De thema’s die zij raken in hun gedichten getuigen van het inzicht dat zij hebben gekregen in de menselijke dimensie van deze zwarte bladzijden uit onze geschiedenis. Het is alsof ze de angsten en onzekerheden hebben gevoeld van de  mensen  die direct bij de verschrikkingen waren betrokken. Wat ons betreft zijn deze gedichten een bewijs hoe  aandacht  voor het verleden ook de huidige generatie bewust kan maken van de verschrikkingen van oorlog en  de  offers  die  in het verleden voor onze vrijheid zijn gebracht.

Where’s my boy

Pro rege et patria (For King and country)-Queen’s Own Cameron Highlanders

Johnny Oh Johnny why going to the western front?
Why is it that you wanted these dangers to confront?
Why haven’t you married and started a family?
Instead you have to eliminate the enemy. 

Johnny oh Johnny when are you returning back home?
Why the dark, muddy and unpleasant lands you wanted to roam?
Will you come home the same me boy?
Did this decision bring you sorrow or joy? 

Johnny oh Johnny in those trenches, dreading enemy machine gun fire all night and day.
Orders from the lieutenant you have to obey.
Riding with your squad in a Mark V.
Please Johnny I beg you to come home alive.  

Johnny oh Johnny you fight for us, King George V, and Great Britain.
I hope you will find love in these words which are written.
Do you still remember in our garden the green grass?
Sadly the only green sight you now have is that terrible gas. 

Johnny oh Johnny don’t put your Martini-Henry down just yet.
For it is on the enemies you shall use your bayonet.
Show what the 1st division of the Queen’s Own Cameron Highlanders is capable of.
Show them that you’re tough.  

Johnny oh Johnny be soon done with dodging another chemical bomb.
I can’t wait until you will be reunited with me and your mom.
Please Johnny return soon, it’s your head and life what you’ve got to keep.
So stand your ground there in Ypres.
Oh Johnny my boy, as it is you are my pride. I hope you still haven’t died.  

Zeny Stadnyk (m), 14 jaar

Glorified war

There’s nothing heroic
About making clueless widows
About making hopeful orphans
Or children with only a mother
Killing brothers one after another  

There’s nothing glorious
About the smell of dead, buried bodies
About rats and itchiness creeping in the dark
Limbs and more limbs amputated
Unrecognizable faces all mutated 

There’s nothing powerful
About being starved to bones and bullet holes
About gas burning eyes, lungs and freezing hearts
Soulless royalty sitting on a throne
Creating grief that’s not their own 

There’s nothing victorious
About soldiers driven into suicide in stone
About scarred survivors with screaming minds
Sorrow dressed up as children’s tears upon tombstones
Pretending to be cries of joy for the unknowns 

Berrin Usta (v), 14 jaar

Never sleep

Stars weren’t seen in a while
The sky had been closed by all the smoke and gases flying around

They were staring at the stars
Minded that the universe could fit another star
They were staring at the stars
Praying for a night with no stars 

I saw them playing around with guns
They made a noise like a shot and they fell on the ground
I heard a boy screaming because of the blood on his mouth
I heard a man screaming because of the pain in his chest 

Months pass by in the trenches
The man kept running like it was the game of a child
Hoping that the gun in his hands is just a plastic gun with fake bullets 

The man read himself a letter his mom had written him
With tears falling in a light sleep
The boy heard his mom read
A book called ‘never sleep’ 

Antje v. Tol (v), 14 jaar

The war took my lover

Leaving 
The letter came, my lover departed
Their sudden absence left me broken hearted
It was a sorrowful goodbye
As we prayed to our god that time would fly
To soon be reunited again
As a boat would carry him home to see his kin 

Waiting 
I write my lover a letter each day
Then I send them off to travel his way
My lover is yet to send me a letter back
Of the time he has been silent I’ve lost track
I am losing my motivation to go on
As to one parent might soon be born his son 

Dead 
A letter finally had arrived
But it did not contain the news I so desired
I am now mourning my lover’s death
As he lays still, unrecognizable in a casket
For the mustard gas took his life
Now he will never be in his son’s life  

Orane Brunsting (v), 14 jaar

Opmerking: de afbeelding die als achtergrond van de titel is gebruikt, is afkomstig van Wikimedia Commons.