Materieel volgt personeel !

Als ik op de wat lagere niveaus kom dan zie ik een organisatie die worstelt met de problemen van alledag. Te weinig middelen, reservedelen, inzetbaar materieel, tekort aan personeel. Hoewel de situatie wel beter aan het worden is, is het wederom de militair met zijn Can-do mentaliteit en niemand anders die dit schip al jaren drijvende houdt.

Defensie heeft drie hoofdtaken, de bondgenootschappelijke verdediging, het uitvoeren van missies in het kader van de internationale rechtsorde en de nationale operaties. Wij zullen nooit in staat zijn om voor alle drie de taken toegesneden middelen te kopen en mensen voor alle drie de taken specifiek op te leiden. De can-do mentaliteit moet dit probleem oplossen.

In elk conflict, in elke missie weten wij dat je je er niet volledig op kunt voorbereiden. Dat gebeurt ook al jaren niet. Het personeel met zijn Can-do mentaliteit lost dit op.

Defensie heeft de kosten van 18 wapensystemen nauwkeurig in kaart gebracht en worden de life cycle costs daarvan bijgebouden. Het veruit duurste wapensysteem is de mens. Meer dan de helft van de begroting gaat naar personele kosten. Een breed inzetbare onderofficier opleiden en trainen kost tenminste zeven jaar. Voor officieren geldt hetzelfde. Reken eens uit wat dit kost.

Hoe kom het dat wij het huidige personele tekort hebben? Bij een recessie nemen wij gedwongen afscheid van grote aantallen personeel. En bij een aantrekkende economie reageren wij veel te laat. Onze spreadsheetmanagers kennen de kosten niet, met als gevolg een enorme onzichtbare kapitaalvernietiging.

En de oplossing wordt elke keer weer gezocht in werving i.p.v. behoud. In elk gesprek wat ik heb met de top van de organisatie kom ik in no time toch weer op werving terecht. Opmerkingen als, het is een vraagmarkt, wij zouden veel meer naar inclusiviteit en diversiteit moeten kijken. Ja dat moeten wij zeker doen, maar het zal het probleem niet oplossen.

Mijn mening, wij zouden ons kader, onze officieren en onderofficieren moeten behouden. Wij hebben altijd de mond vol van centre of gravity, zwaartepunten leggen. Het zwaartepunt ligt allereerst op personeel en meer specifiek op behoud van personeel.

Bijna elke kaderlid wat de dienst verlaat doet dit met pijn in het hart. En eigenlijk gaat men weg vanwege vier zaken:

1. De financiële arbeidsvoorwaarden. Ook na deze CAO zitten wij nog lang niet op een met burgers vergelijkbaar peil.
2. De mogelijkheid om carrière te kunnen maken.
3. Baanzekerheid
4. En als laatste, het kunnen nemen van een operationele pauze. Los je dit op dan komt het personeel in grote getale terug, mark my words.