Militaire professional of veredelde burger

Grondslagen voor een nieuwe visie op personeel.
In de zomer had ik tijd om eens rustig naar de eerste voorstellen voor een nieuwe visie te kijken zoals de HDP die aan de bonden heeft voorgeschoteld. En het onrustige gevoel dat mij bekroop was, is dit een visie om burgers te werven voor de krijgsmacht of ben je bezig met de militaire organisatie te vullen en gevuld te houden met goede, goed opgeleide en goed gemotiveerde militairen tegen natuurlijk aanvaardbare (marktconforme) kosten?

Is dit de visie die recht doet aan onze taken? Kort samengevat, niet het varen met schepen staat centraal, maar het vechten met schepen. Niet het vliegen met vliegtuigen maar het vechten met vliegtuigen. Niet het rijden met voertuigen maar wederom het vechten. De echte kunst ligt niet in het varen, vliegen of rijden. Het moeilijkste, het uitdagende ligt in het “vechten met”.

Is dit de visie die ook het professionalisme van de militair weergeeft?

De fysieke component, het kunnen werken met ons specifiek materieel zoals tanks, onderzeeboten en de MQ-9 drone.

De conceptuele component, hoe voer je het aanvallende en verdedigende gevecht op het strategisch, operationele en tactische niveau, hoe zet je de grondbeginselen van de oorlogvoering om in daden in deze tijd? Maar ook, op basis van welke doctrines ga je missies uitvoeren. Het is niet even een paar patrouilles lopen, hier en daar een road blockjeen klaar is kees. Dit wordt op een flagrante manier onderschat.

Maar vooral ook de morele component. Hoe verras je een tegenstander, hoe ga je met tegenslagen om zoals het verlies van je kameraden? Hoe ga je om het feit dat jij een opdracht om geweld te gebruiken niet mag weigeren? Maar misschien nog veel moeilijker de opdracht om je lijf en ledematen bloot te stellen aan direct levensgevaar. En je hebt geen keuze daarin. Dat maakt ons ook zo “Bijzonder”.

Staat in deze visie de cultuur centraal van de diverse krijgsmachtdelen. Zien wij hier de cultuur van kameraadschap, het werken in teams? Maar ook het grondbeginsel, het team is belangrijker dan het individu. Zien wij hierin de kreet van de luchtmacht terug, “een team een taak”, of is dat nu niet meer zo. De nadruk van de KL op kameraadschap. Dezelfde kameraadschap die zo gemist wordt als men de krijgsmacht verlaat. Volgens mij onze grootste werver. Het erkennen van de noodzaak van de “Can-do” mentaliteit. Defensie opereert namelijk met name in de niet maakbare wereld.

Gaan wij voor een visie voor de werving met als basis het individu, de werving voor burger of word je geworven als deel van het team, de hechte community? Loopt de krijgsmacht niet weer achter de power curve aan, kijk maar eens naar het klimaatdebat hoe het individu vervangen wordt door de gemeenschap en de gemeenschappelijke belangen. Het stikstofdebat. Misschien dat wij wel voor de powercurve zitten maar probeert men ons nog snel achter te laten lopen.

Over deze visie heb ik geen goed gevoel.