Militaire professionals

Militaire professionals

Onlangs is de visie Defensie 2035 uitgekomen. Deze richt zich met name op de inrichtingsprincipes van de organisatie. Een paar van die principes zijn o.a. nadruk op techniek, een andere nadruk ligt op personeelsarm. Alleen is dat juist? Moet je niet in een visie van onze taken uitgaan?

In mijn ogen is het doel van een oorlog om de tegenstander de wil ontnemen om verder te vechten.

Laatst volgende ik een lezing van Frank Hoffman bij de Koninklijke Vereniging ter Beoefening van de Krijgswetenschappen. Twee punten hierin triggerde mij.

Allereerst gaf hij vier vormen van oorlogvoering aan t.w., conventionele oorlogen, proxy oorlogen, het beïnvloeden van de publieke opinie door bijv. nepnieuws en als laatste het aanvallen van essentiële nationale capaciteiten zoals de elektriciteitsvoorziening, de NS, ziekenhuizen, onze drinkwatervoorziening etc.

En meteen gaat dan bij iedereen het lampje techniek aan. Cyber, ruimteoorlog (de NS kan niet rijden zonder dat de trein een verbinding met de satellieten maakt). En dus zetten wij zwaar in op techniek en op specifiek cyber.

Het CLSK kent de 5th generation warfare met zijn F-35. Ik hoorde laatst al de voorbereidingen voor the 6th generation landwarfare. Maar de vraag is biedt de techniek dé oplossing?

Frank Hoffmann had nog een tweede punt. Een tegenstander bepaalt met wie en waar (steden, de ruimte, op het grondgebied van de tegenstander) hij de oorlog voert. Hij bepaalt ook hoe. Als je technologisch het gevecht niet kunt winnen, dan zul je het gevecht anders moeten voeren.

In Vietnam heeft de VS alle slagen gewonnen en de oorlog verloren. In Afghanistan hetzelfde. De inzet van drones maakt geen vrede, in tegendeel. Met al onze elektronische middelen is terrorisme moeilijk uit te schakelen. Neem ook maar eens een ander voorbeeld. De strijd tussen onder– en bovenwereld is ook een oorlog die er woedt, zijn wij die aan het winnen, volgens mij niet? Met alle middelen die wij hebben, heb ik eerder het gevoel dat wij verder in de verdediging gedrukt worden dan ooit voorheen.

Wat is de moraal van mijn verhaal?

Van ons als militaire professionals mag worden verwacht dat wij de verbinding kunnen maken tussen een conventionele oorlog en een proxy-oorlog, die overigens hetzelfde doel kan dienen. Maar ook de aanval op ons eigen grondgebied kunnen verontzijdigen op alle gebieden. Bij voortduring mensen die zich op een facet focussen, de “vergrootglasdenkers”, de breedte laten zien van de mogelijke dreigingen. Maar ook deze “inzoomers” de groothoek camera aanbieden die het hen mogelijk maakt te zien dat een tegenstander nooit op jouw sterke punt zal aanvallen, maar juist de voor hem sterke kanten zal kiezen. Kan of wil hij niet conventioneel aanvallen, dan kan hij dit doen middels proxy oorlogen zoals In Georgië, de Krim en de Oekraïne. Of de verkiezingen beïnvloeden. Of EU-staten uit elkaar spelen.

De drie taken van de krijgsmacht, moeten bij voortduring met elkaar verbonden worden en op alle gebieden moeten wij leveren.  Overigens diepgaand samenwerkend met andere departementen.

En defensie kan dit alleen door de professionaliteit van zijn beroepspersoneel.