Nederland op mars

Denkend aan Holland hebben wij echter meer een beeld van Hendrik Marsman en zijn traag stromende, brede rivieren voor ogen. Het oneindig laagland waardoorheen deze wateren zich een weg banen naar de Noordzee mag dan inmiddels zijn volgeplempt met windturbines, kantoorkolossen op zichtlocaties, logistieke distributiecentra en Vinex-wijken, de traagheid is gebleven.

De kabinetsformatie kabbelt rustig verder: van verkenner naar informateur, van papadag naar reces, van het ene rapport naar het andere verslag en van Schippers via een omweg naar Zalm. Dreigt het motorblok even af te slaan, dan is een eenvoudige maaltijd in een al even eenvoudig Haags etablissement vaak al voldoende om de besprekingen weer vlot te zwengelen. Bijna niets blijft onbesproken, van immigratiequota tot levenseinderegeling en het zou zowaar mogelijk kunnen zijn dat voor het zomerreces toch nog een regeerakkoord op tafel ligt, of althans een concept ervan dat alvast gelekt is naar de pers.

Benieuwd als wij zijn naar hoe het verder gaat met de levenseinden van CU en D66, of de quota van CDA en VVD, zijn wij echter nog veel meer benieuwd naar wat er in het in het verschiet liggende akkoord in de defensieparagraaf gemeld gaat worden. Zou er überhaupt eigenlijk wel over defensie gesproken zijn, of zou men er gemakshalve maar van uit zijn gegaan dat de VS en zijn president het nog een jaartje of wat zullen aankijken met de NAVO en de bijdragen van de Europese partners daaraan. Mogelijk heeft men in Washington ook wel urgentere zaken aan het hoofd, zoals de Muur met Mexico of de onwelgevallige bezoekers uit moeilijke landen als Jemen of Somalië. Defensie zal er wel een procentje of wat bijgeplust krijgen als de volgende begroting wordt gepresenteerd, te besteden aan allerlei nuttige materiële zaken en achterstallig onderhoud. Of de achterstand in het materiële personeelsbeheer weggewerkt zal worden, zoals de achterblijvende loonontwikkeling door het uitblijven van een fatsoenlijke cao, of het dempen van de WULdan wel AOW-gaten, dat blijft afwachten. Het kalf is nog niet verdronken, maar het arme beest heeft wel een rietje nodig om adem te kunnen halen.

Zou in de weken die voor ons liggen het motorblok alsnog vastlopen, dan zou zomaar het spook van nieuwe verkiezingen de kop op kunnen steken in de korte tijd die ons dan nog rest tot aan de gemeenteraadsverkiezingen.

En, denkend aan verkiezingen, zien wij dan bij ons ook opeens een nieuwe beweging uit het niets opstaan? Never say never, zong Justin Bieber, ja ook wij kennen onze klassieken, maar de kans daarop is natuurlijk buitengewoon klein. De ervaringen met nieuwe bewegingen uit het verleden zijn niet bemoedigend. De gekozen leden komen snel in de verleiding rollebollend over straat te gaan of bizarre standpunten te verkondigen.

En onder de huidige generatie backbenchers van links tot rechts zijn er ook maar weinig te bespeuren die enig charisma onder de leden hebben. Tenzij er onder de radar nog iets leeft met en marche-achtige kwaliteiten is het vrijwel uitgesloten dat bij ons een nieuwkomer met een meerderheid van de stemmen aan de haal gaat. En dan is er nog de naamgeving: we hebben in het grijze verleden Hendrik Koekoek’s kortstondige Boerenpartij gehad, later de Leefbaren (van Almere tot Zwolle) en de laatste verkiezingen brachten ons weer pareltjes als de Piratenpartij en Voor Nederland. We zouden, in het voetspoor van Emmanuel, wel iets kunnen bedenken als Op mars, of wat con

creter, Nederland op mars. Dat lijkt zowaar ook nog iets militairs uit te drukken; immers, tot nog niet zo lang geleden was marcheren zo ongeveer de primaire voortbewegingsmethode van de strijdkrachten. Economisch verantwoord en wel zo gezond voor lijf en leden. Maar, verwend als we zijn door plug-in hybrids, Amaroks en Segways is de kans natuurlijk verwaarloosbaar klein dat het ooit iets zal worden met Nederland op mars.

Waarschijnlijk kunnen we ons als natie die innovatie hoog in het vaandel heeft staan beter op iets anders gaan richten: Met Nederland naar Mars. Daar hoeven we ons dan ook niet meer druk te maken over levenseinderegelingen, immigratiequota of defensie. Wel iets te lezen meenemen voor de lange reis: de ‘Verzamelde Werken van Hendrik Marsman’ zou wat dat betreft een goede keuze zijn.

Redactie