De Kamerdebatten over Defensie worden voor een aanzienlijk deel gevuld met de discussie over de personele ondervulling. Hierbij staat werving centraal en is er veel minder aandacht voor het behoud van personeel.

Eigenlijk moet je teruggaan naar de oorzaken. Hoe heeft het zover kunnen komen dat het militaire deel van Defensie inmiddels het meest ondervulde overheidsorganisatiedeel is? Hoe heeft het kunnen gebeuren dat wij nu 20% ondervuld zijn en nog steeds verder zakken. Dit terwijl het aantal burgers, de totale hoeveelheid beschikbare functies zelfs overtreft. Een vulling van meer dan 100%. Hier moet iets fout gegaan zijn.

Zoals zo vaak liggen in het verleden de lessen voor de toekomst. In hoofdlijnen.

Na de zware inspanningen van Afghanistan en het verlies van een aanzienlijk aantal mensenlevens en een groot aantal zwaargewonden, trokken politieke partijen de stekker uit Afghanistan. Niet Afghanistan, niet de krijgsmacht, maar een verschil van mening tussen politieke partijen was het enige wat telde. Schaamteloos en een schoolvoorbeeld van de onbetrouwbaarheid van de politieke elite.

De financiële crisis in 2010 moest worden opgelost en Defensie werd onmiddellijk na het politieke debacle van Afghanistan aangeslagen voor 1 miljard euro aan bezuinigingen. Dit was een onhaalbare opdracht en de tweede klap in het gezicht van het personeel.

De derde klap kwam in de discussie over de WUL en het AOW-gat. Op de dag voor Kerst werd de WUL-maatregel, die al veel langer bekend was, medegedeeld.

In de afgelopen jaren was het inmiddels helder dat door alle bezuinigingen, het korten op personeel, de financiële nullijn, onze onderofficieren, onze ruggengraat, niet meer konden leven van hun salaris, zij zaten onder de Nederlandse armoedegrens. De arbeidsvoorwaarden zijn niet meer competitief.

En als laatste de discussie over de ophoging van de ontslagleeftijd en de compensatie voor het overgaan van een eindloon naar een middelloon. Hoe moeizaam is dit proces wel niet verlopen.

De politieke leiding is uiterst onbetrouwbaar geweest voor zijn meest loyale medewerkers. Dat is het feit en zet dat ook maar eens in een brief aan de Tweede Kamer, dan ben je eerlijk.

En hoe nu verder?  Mijn boodschap is, zet in op behoud. Dat vult de organisatie. In 2005, toen nog in een veel grotere organisatie, hebben wij becijferd dat met een focus op behoud wij jaarlijks maar 3000 mensen hoeven in te nemen. In de cijfers over 2018 zaten wij al op een wervingsopdracht van 4700 en nu medio 2019 op ruim  5200 benodigde aanstelbare militairen.

Omdenken dus; eerst de voorwaarden voor behoud invullen. Dan stopt ook de uitstroom. Daarna of tegelijkertijd waar mogelijk inzetten op werving. Maar eerst de focus op behoudsmaatregelen. Defensie trekt aan de verkeerde kant van de kar.

Focus je op behoud en dan zul je structureel de organisatie gevuld houden en vullen tegen lagere kosten. En niet dit jojo-gedrag. Dit kost alleen maar veel geld, kruim en het trekt een onhaalbare opleidingswissel op de defensieorganisatie.