Schaarsbergen en hoe nu verder!

Maar de hele focus ligt op de daders en de slachtoffers, een paar handenvol militairen. Maar niemand heeft het over de 2000 mannen en vrouwen die met ongekend veel plezier bij deze eenheid werken en nu door media en twee vakbonden aan de schandpaal worden genageld. Worden neergezet als een bijna misdadige organisatie, waar maar een kwalitatief onderzoek naar moet worden gedaan. 2000 mannen en vrouwen die zichzelf niet in de hand kunnen houden en een verkeerde cultuur hebben.

Hechte eenheden, elite eenheden zoals de luchtmobiele brigade presteren beter, ze zijn veiliger, hebben meer incasseringsvermogen en zijn door hun kameraadschap buitengewoon fijne eenheden om in te mogen werken.

Misstanden zoals verkrachting of het schenden van de persoonlijke integriteit is contrair aan kameraadschap. Dat kan en mag niet gebeuren en zal dan ook met kracht bestreden moeten worden. Het is niet alleen voor de individuele militair, maar ook voor de organisatie desastreus. Dit gaat echt ten koste van de mens en de kameraadschap.

Elke commandant, elke onderofficier, elke korporaal maar ook soldaat moet dit hoog in het vaandel hebben en dergelijk gedrag met wortel en tak uitroeien.

Maar waar ligt dan het zwakke punt. Er zullen altijd mensen zijn die uit de pas lopen. Accepteer dat als gegeven, een fact of life. Defensie is (gelukkig) ook een afspiegeling van de maatschappij. Het is niet altijd leuk, maar wel een feit. En als er zich dan een onoorbare situatie voordoet dan moet er gehandeld worden. Een extern meldpunt is hiervoor in mijn ogen essentieel. Breed bekend gesteld en iedereen goed voorgelicht over hoe te handelen. Maar ook met de wetenschap dat deze melding binnen een termijn van een x-aantal jaren moet worden gedaan. Het gaat immers niet alleen om slachtoffers en daders, het gaat ook om die 2000 anderen. Die anderen die wij telkens vergeten. Die anderen waar de andere vakbonden een kwalitatief onderzoek naar willen laten doen. In mijn overtuiging niet. Het niet durven en willen melden is het zwakke punt. Dat is de achilleshiel.

Wanneer er een melding is gedaan dan moet er gehandhaafd worden. En zoals ik in mijn onderzoek heb aangegeven, is er 4 jaar geleden door de compagnies commandant al aangifte gedaan, overigens niet door de slachtoffers. En nu, onder politieke druk, worden de daders pas opgepakt en verhoord. Wie handhaaft er nu niet, wie toont er onvoldoende leiderschap. De hamvraag is hier echt, waarom heeft het Openbaar Ministerie hier toen al niet opgetreden.

2000 mannen en vrouwen, de elite van de landmacht voelen zich gekrenkt en vernedert door media maar ook in de steek gelaten door twee van hun vakbonden!