Srebrenica 25 jaar

Srebrenica 25 jaar

25 jaar geleden stond ik met het 12 Infanterie Bataljon Luchtmobiel Regiment van Heutsz op het oefenterrein in Zaragossa en hielden wij een minuut stilte voor de dood van Raviv. Het bataljon was verspreid over het gehele gebied. Over de radio werd het moment aangekondigd en met claxons werd het onderstreept. Er was rouw over het verlies van een van onze maten.

De afgelopen week heb ik de driedelige documentaire nauw gevolgd. En ik denk dat het een openbaring moet zijn geweest voor vele Nederlanders die ernaar gekeken hebben. De onmacht, de verkeerde politieke en militaire beslissingen voorafgaande en tijdens de uitzending. Maar ook de onkunde en onvermogen van de VN om dit soort operaties te leiden.

 

Een paar punten die ik wil stipuleren.

In 1991/1992 werd ik uitgenodigd bij het Legerkorps, om in een tweedaagse na te denken over de nakende mogelijkheid van uitzendingen. Ik weet nog dat ik, op grond van mijn Libanon-ervaring, aangaf dat je moest kunnen escaleren. Mijn mond werd door een paar generaals onmiddellijk gesnoerd, wij waren toch Peace Keepers. Srebrenica was nodig om ook als militairen ons lesje te leren die andere naties allang in de praktijk geleerd hadden. Overigens datzelfde geldt en gold voor de politiek. Het was een dure les, wellicht cynisch, alleen je moet hem een keer leren.

De NOV, bij monde van de voorzitter Norman Stuiver, verwoordde in de documentaire op een goede wijze de huivering bij de gewone militairen. Hij had een vooruitziende blik. Hulde voor het toenmalige bestuur van onze vereniging. Een beroepsvereniging heeft zin.

Zoals gezegd, ik vond het een hele goede documentaire. Er was maar een ding wat ik miste en dat was de rol van de moslim strijdkrachten in Srebrenica, onder leiding van Naser Oric. Zijn bijnaam bij de Serven was het moslimbeest. De moslims noemden hem de sheriff van Srebrenica. Deze krijgsmacht deed uitvallen naar de Bosnische Serven en richtten dood en verderf aan in de omliggende Servische dorpen. Vervolgens trokken zij zich terug achter de door Dutchbat gevormde linie van ogen en oren. En in mijn ogen terecht dat Karremans dan ook aangaf in de documentaire, er zijn geen good guys en bad guys. Ze hebben en hadden beide een pak boter op het hoofd.

Naser Oric nam ruim voor de Servische inval de benen met zijn strijdmacht en liet zijn mensen achter.

Genocide van onschuldige burgers en verkrachtingen zijn de meest verderfelijke misdaden die er maar gepleegd kunnen worden. Daar is geen discussie over. Mannen als Mladic moet je levenslang vastzetten en vasthouden. Volgens de media ontkent de “Servische” burgemeester van Srebrenica de genocide. Dit ligt er denk ik aan ten grondslag. Het verhaal is te eenzijdig.

 

Wij moesten onze lessen nog leren. Voor een goede balans en een acceptatie van deze misdaden door ook de Serven, zou deze balans in de uitzending wel zichtbaar moeten zijn geweest. Er waren geen good guys en geen bad guys. Er zijn alleen maar verliezers,

Inclusief Dutchbat en Nederland.

 

Dit is de laatste blog voor het zomerreces. Dat geldt ook onze  vlogs en nieuwsbrieven of er moet we een heel dringende reden voor zijn. Rest ons u een prettige en een (corona) veilige vakantie toe te wensen.