Waarom zijn wij ondervuld, onze politieke sturing?

Een van de eerste zaken die je doet als je een probleem hebt is het onderzoeken hoe het zover heeft kunnen komen. Meestal ligt in het verleden de sleutel naar de toekomst. T.a.v. de ondervulling is mijn stelling dat de politieke sturing over de jaren heen de echte boosdoener is. En deze oorzaak kom je nergens tegen in de brieven aan de Tweede Kamer, noch in de interne geschriften en uitingen. En de hamvraag is dan; durven wij onze politieke bazen niet op hun falen te wijzen?

Allereerst de onderbouwing.

In 1995 moest Defensie, in het kader van het vredesdividend, 4700 functies inkrimpen. Het vormde ook de transitie van een dienstplichtig- naar een beroepsleger.

In 2004/2005 kwamen hier nog 12.000 vte’n bij (inb. het opheffen van de BLS’n, opheffen van de mobilisabele component en de invoering van de CDS) met, min of meer de morele garantie van minister Kamp; dit is de toekomstige krijgsmacht. Dit is de organisatie waar je vanuit kunt gaan.

In 2009 werd om partijpolitieke redenen, Bos versus Balkenende, de missie in Afghanistan gestopt. Meer dan twintig doden en honderden langdurig gekwetsten waren niet belangrijk.

In 2010/2011, het miljard van Hillen en wederom 12.000 functies die werden weggesneden. Bij de verkiezingen in 2010 stond in het partijprogramma van de VVD, 350 miljoen erbij voor Defensie (dat was het lijk in de kast van Kamp en de uitzending naar Afghanistan). Bij de formatie kwam er een aanvullende korting van ruim 600 miljoen.

Afbreken missie, extra geld toezeggen in het partijprogramma en vervolgens 600 miljoen korten. Hoe onbetrouwbaar ben je dan. Hoe ongeloofwaardig.

 

Vanaf 2010 gaat het moeizame traject van start om één miljard te moeten bezuinigen op een al uitgeklede organisatie. Een organisatie waar het vertrouwen in de leiding inmiddels tot nul is gedaald.

Bij een dergelijke bezuiniging gaat het om leiderschap en daarmede inlevingsvermogen. Je moet aanvoelen tot waar je kunt gaan.

Op de dag voor de kerstvakantie komt men met de WUL-korting. Defensie, de HDP wist er vroegtijdig van en had dit ten goede kunnen, moeten keren. Maar wilden dit expliciet niet. In zijn ogen , de eigen HDP waren er al goudgerande arbeidsvoorwaarden.

Het AOW-gat. Drie jaar heeft dit geduurd en alleen met heel veel druk zetten is dit uiteindelijk door minister Bijleveld opgelost.

Het ophogen van de ontslagleeftijd. Het is een tendens in de hele maatschappij, maar de keuze van het moment is buitengewoon onhandig. Bovendien had je meteen de discussie over de zware beroepen moeten voeren. Dan was het wel terecht geweest.

Het opheffen van het max-max effect. Echter niet tegelijkertijd willen kijken naar de veel te lage betaling van onze oefen- en uitzendtoelage en de TOD. Wat goed is bij de militairen weghalen, wat slecht is vergeten.

De overgang van eindloon- naar middelloonpensioen. Een terechte stap, alleen wij zouden hem pas nemen nadat het loon, de toelages en het personeelssysteem gereed waren. Toch is dit weer met toestemming van onze politieke leiding afgedwongen.

En bij elke stap die hier gemaakt is, daar hebben externe evaluatoren vastgesteld dat onze leiding tenminste laakbaar heeft gepresteerd.

 

Wat denk je? Dit zet een toon, dit leidt tot diepgaand wantrouwen. Deze sfeer is de echte reden dat mensen weglopen en weggelopen zijn. Niet de werving is het probleem. Het vergiet, het behoud bepaalt de vulling.

 

Politieke leiders, u moet u schamen. Iemand zou u eens ter verantwoording moeten roepen.