Wie wordt er nu echt verantwoordelijk gehouden voor wanbeleid?

Nederland, haar bevolking en de regering rekenen ALTIJD op defensie. Wij zijn nationaal een soort algemene verzekeringspolis, zoals ook nu weer blijkt tijdens de Corona-crisis. Daar waar nodig vullen wij aan, versterken wij of nemen, indien nodig en noodzakelijk, het initiatief.

Wij, defensie ‘zijn daarvan’ en terecht. Dit mag Nederland en onze regering van ons eisen en hiervoor zijn we op aarde, hier staan we voor.

Alleen dit heeft ook een keerzijde. De negatieve spiraal van 30 jaar opeenvolgende bezuinigingen hebben bij Defensie geleid tot een personele en materiële nijpende situatie. Er zijn op dit moment onvoldoende financiële middelen beschikbaar om hier weer uit te kunnen komen.

Krijgsmachtsbreed zijn er zelfs binnen de sterk afgeslankte organisatie (2005 en 2010 elk met 12.000 functies) in totaal ook nog 8000 vacatures op 35.000 (exclusief opleidingsfuncties) militaire functies. Zelfs wanneer dat personeel geworven zou kunnen worden ontbreekt het geld om hun salaris te betalen.

De toezeggingen aan de NAVO op gebieden als vuurkracht en logistiek voor alle eenheden van de landmacht, de luchtmacht en de marine (waaronder het Korps Mariniers) kunnen niet worden waargemaakt. De toegezegde volledige brigades en nieuwe schepen met de daarbij behorende reservedelen en munitie kunnen ook niet worden gerealiseerd.

De noodzakelijk investeringen in IT komen niet van de grond (GrIT en TEN).

De Minister-President en de Minister van Defensie erkennen weliswaar alom de noodzaak de Defensie-uitgaven, conform de afspraak Wales te zullen verhogen tot 2% van het Nederlandse BNP, maar voeren dit vervolgens niet uit.

Ook in de Tweede Kamer gaat de discussie over de toekomst en de uitbreiding naar de voornoemde 2% BNP, maar ook daar komt geen boter bij de vis.

De minister is bezig om een plan voor 2035 te maken. Echter in de huidige defensienota zou het om de herijking gaan en deze zou plaatsvinden in 2020. Hier zou dan ook extra geld ter beschikking komen.

Ongetwijfeld zal dadelijk de Corona-uitbraak het voorwendsel worden dat er geen (extra) geld naar defensie kan gaan. Zoals dit ook gebeurde in 2008 (bankencrisis) en in 2004 (dot.com-crisis) en in 1995 het vredesdividend. Vanaf 2015 was er extra begrotingsruime, de huidige “diepe zakken” waar men zo trots op is. Dit kabinet, deze bewindslieden beloofden dat defensie meegenomen zou worden in de vaart der volkeren, niet dus!

Mijn conclusie is; bij bezuinigen staat defensie vooraan, bij investeren achteraan.

En als het misgaat en wij moeten op defensie bouwen, dan komt er later een parlementaire enquête en wordt er schande gesproken over het ontbreken van verantwoordelijksgevoel bij de toenmalige politici en men gaat verder met de orde van de dag.

Deze slager keurt slecht zijn eigen vlees.