Defensie mist weer de boot

In de afgelopen 10 jaar is er stap voor stap een steeds grotere verwijdering ontstaan tussen het personeel en de defensieleiding; een vertrouwensbreuk.

Zoals elke officier weet, zit je als leidinggevende altijd klem tussen de belangen van het hogere en het lagere niveau. Deze belangen bijten elkaar vaak. En goede commandanten weten en voelen hoe ze op het juiste moment de juiste zwaartepunten moeten leggen. De ene keer kies je expliciet voor de belangen van het hogere niveau en de andere keer voor je personeel. Dit is wat er de afgelopen jaren is misgegaan. De defensieleiding heeft, zichtbaar en voelbaar, steeds gekozen voor het kabinet, voor de gemakkelijke weg.

Breed wordt deze vertrouwensbreuk erkend. De vraag is dan: wat doe je eraan? Wanneer pak je je kans om deze negatieve balans weer meer in evenwicht te brengen?

Vandaag, 18 maart is het de grote pensioencursus/actiedag. Waar gaat het over en wat is het belang voor Defensie als organisatie?

Het afschaffen van de Regeling Vervroegde Uittreding (RVU) boete, defensie moet hieraan jaarlijks 180 miljoen euro betalen. Dat is 5% salaris wat bij afschaffing van de RVU boete zo in de schoot geworpen zou worden.

AOW-leeftijd voorlopig bevriezen op 66 jaar en eerst levensfasebewust personeelsbeleid invoeren. Militair zijn, is een erkend zwaar beroep. Defensie is erbij gebaat en geholpen als de leeftijd voorlopig 66 jaar blijft.

De “witte vlekken”; mensen die geen pensioen opbouwen. Daar heeft Defensie geen voor- of nadeel van.

De pensioenen indexeren, ook hier heeft Defensie geen belang bij.

“Appeltje-eitje dus” zou ik denken, hier kan men “goedkoop” veel voor zichzelf scoren en het eigen personeel steunen.

En toch moet je als militair verlof opnemen om aan deze pensioencursus deel te mogen nemen. Wij staken niet, wij vragen buitengewoon verlof. Er valt veel te winnen voor Defensie, maar toch laat ze ook in dit geval de oren hangen naar het kabinet. De NS staakt, de politie voert actie, alle departementen accepteren het. En defensie, defensie die met zijn bijdrage aan de RVU boete en het bevriezen van de AOW-leeftijd, de grootste belangen heeft, werpt weer dammen op en kiest wederom niet voor zijn personeel.

Dit is de zoveelste gemiste kans en terecht dat het personeel de werkgever niet vertrouwt.